Η Σταρ Ελλάς Νταίζη Μαυράκη 1952

Μετά το τέλος των καλλιστείων υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τη Universal αλλά δεν άντεχε να βρίσκεται μακριά από την οικογένεια της και επέστρεψε στην Ελλάδα.

Στα 17 της μόλις χρόνια, η καλλονή Νταίζη Μαυράκη έφτασε στην κορυφή του κόσμου της ομορφιάς. Για μία ψήφο δεν εξελέγη Μις Υφήλιος ενώ γύρισε την πλάτη στις προτάσεις για καριέρα στο Χόλυγουντ για να γυρίσει στην αγαπημένη της Ελλάδα.

Πέθανε σε ηλικία 83 ετών ενώ μέχρι τέλους παρέμενε πανέμορφη και δραστήρια, απολαμβάνοντας κάθε καλοκαίρι τα μπάνια της στο Μαράθι κατά την διαμονή της στο σπίτι της στο Ακρωτήρι Χανίων

Η κηδεία της Μαυράκη σύμφωνα με πληροφορίες του zarpanews.gr θα γίνει το Σάββατο στις 11 το πρωί και θα ακολουθήσει η ταφή της, στο 1ο Νεκροταφείο Αθηνών.

Η σχέση της με την οικογένεια Μητσοτάκη

Η Νταίζη Μαυράκη υπήρξε μακρινή εξαδέλφη και στενή φίλη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Μάλιστα, σύμφωνα με τη mixanitouxronou.gr, στα καλλιστεία όπου αναδείχτηκε “Σταρ Ελλάς” το 1952, ο νεαρός βουλευτής Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γνώρισε την όμορφη Αθηναία Μαρίκα Γιαννούκου, κόρη εύπορης οικογένειας.

Ο Μητσοτάκης είχε κάθε λόγο να βρίσκεται στη πασαρέλα του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετάνια. Διαγωνιζομένη ήταν η ξαδέλφη του, Νταίζη Μαυράκη, που κέρδισε πανηγυρικά τον διαγωνισμό, με το ψευδώνυμο Ακρωτήρι.Ο διαγωνισμός είχε τεράστια αίγλη. Παρουσιαστές ήταν η Μέλινα Μερκούρη και ο Μίμης Φωτόπουλος. Παρόντες, ο Παπάγος, ο Σοφοκλής Βενιζέλος και άλλοι πολιτικοί.

Μια λαμπρή ζωή

Μετά το τέλος των καλλιστείων υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τη Universal αλλά δεν άντεχε να βρίσκεται μακριά από την οικογένεια της και επέστρεψε στην Ελλάδα. Στον ελληνικό κινηματογράφο συμμετείχε στη δραματική ταινία του 1954 με τίτλο «Νυχτερινή περιπέτεια» . Στη συνέχεια μετακόμισε στη Βιέννη, όπου σπούδασε σκηνοθεσία και ενδυματολογία. Στην πρώτη σειρά αριστερά, η Νταίζη Μαυράκη Επιστρέφοντας στην Ελλάδα αποσύρθηκε από τα φώτα της δημοσιότητας. Παντρεύτηκε τον ιδιοκτήτη κλωστοϋφαντουργίας, Βελλή αλλά ο γάμος τους δεν κράτησε. Ακολούθησε δεύτερος γάμος με τον γιατρό Αντώνη Κομνηνό, ο οποίος μετράει μισό αιώνα. Απέκτησε δύο παιδιά και εγγόνια.

Μάλιστα, στην τελευταία της συνέντευξη είχε αποκαλύψει ότι σχεδίαζε να εγκατασταθεί μόνιμα στην Κρήτη.

Πηγή: zarpanews.gr

Κωστής Στεφανόπουλος 1926 – 2016

Αχαιός πολιτικός της συντηρητικής παράταξης. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας από το 1995 έως το 2005.

O Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα στις 15 Αυγούστου 1926. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 1954 άσκησε ενεργό δικηγορία έως το 1974, ως μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών.

Άρχισε να πολιτεύεται στις εκλογές του 1958 με την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ) του Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αχαΐας το 1964. Επανεξελέγη βουλευτής Αχαΐας, με τη Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) στις εκλογές του 1974, 1977, 1981 και 1985. Διετέλεσε γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδος και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος από το 1981 μέχρι το 1985.

Το 1974 μετείχε στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως Υφυπουργός Εμπορίου (26 Ιουλίου 1974 - 9 Οκτωβρίου 1974), Τα επόμενα επτά χρόνια υπήρξε μέλος των κυβερνήσεων της Ν.Δ. ως Υπουργός Εσωτερικών (21 Νοεμβρίου 1974 - 10 Σεπτεμβρίου 1976), Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (10 Σεπτεμβρίου 1976 - 28 Νοεμβρίου 1977) και Υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως (28 Σεπτεμβρίου 1977 - 10 Μαΐου 1980, 10 Μαΐου 1980 - 21 Οκτωβρίου 1981).

Μετά τη συντριπτική ήττα της Ν.Δ. στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981, που έφερε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, ο Κωστής Στεφανόπουλος διεκδίκησε για πρώτη φορά την ηγεσία του κόμματος, αλλά ηττήθηκε από τον Ευάγγελο Αβέρωφ (9 Δεκεμβρίου 1981). Για δεύτερη φορά ήταν υποψήφιος για την ηγεσία της Ν.Δ. την 1η Σεπτεμβρίου 1984, αλλά δεν κατόρθωσε να εκλεγεί, επειδή η κοινοβουλευτική ομάδα έδωσε το δαχτυλίδι του κόμματος τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως αντίπαλο δέος του Ανδρέα Παπανδρέου.

Η δεύτερη συνεχόμενη ήττα της Ν.Δ. στις εκλογές της 2ας Ιουνίου 1985 προκάλεσε νέες αναταράξεις στη γαλάζια παράταξη. Ο Κωστής Στεφανόπουλος έθεσε θέμα αλλαγής στρατηγικής του κόμματος και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης άρπαξε την ευκαιρία για να θέσει θέμα ανανέωσης της εμπιστοσύνης από την κοινοβουλευτική ομάδα προς το πρόσωπό του, την οποία έλαβε στις 29 Αυγούστου.

Μετά την εξέλιξη αυτή, ο Κωστής Στεφανόπουλος αποχώρησε από τη Νέα Δημοκρατία με 9 βουλευτές και στις 6 Σεπτεμβρίου ίδρυσε το κόμμα της Δημοκρατικής Ανανέωσης (ΔΗΑΝΑ). Εξελέγη βουλευτής Α’ Αθηνών στις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989, ενώ παρέμεινε πρόεδρος του κόμματος μέχρι τον Ιούνιο του 1994, οπότε η ΔΗΑΝΑ ανέστειλε τη δράση της.

Ενόψει των προεδρικών εκλογών του 1995, το κόμμα της Πολιτικής Άνοιξης (ΠΟΛΑΝ) του Αντώνη Σαμαρά πρότεινε και στήριξε ως υποψήφιο Πρόεδρο Δημοκρατίας, τον Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο. Με τη στήριξη και του ΠΑΣΟΚ εξελέγη στις 8 Μαρτίου 1995, κατά την τρίτη ψηφοφορία, με 181 ψήφους ως ο πέμπτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά τη μεταπολίτευση του 1974 και την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στις 10 Μαρτίου 1995 διαδέχθηκε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Επανεξελέγη στο Προεδρικό αξίωμα στις 8 Φεβρουαρίου 2000 με την πρώτη ψηφοφορία, αφού έλαβε 269 ψήφους επί 298 παρόντων βουλευτών. Παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τις 12 Μαρτίου 2005, οπότε αντικαταστάθηκε από τον Κάρολο Παπούλια.

Ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος υπήρξε σώφρων πολιτικός και ιδιαίτερα αγαπητός στο λαό, ενώ υπηρέτησε με άψογο τρόπο το θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Οι καλές σχέσεις του με την Εκκλησία δεν τον εμπόδισε ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας να απορρίψει το αίτημα του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου - συνοδευόμενο από εκατομμύρια υπογραφές - για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες (29 Αυγούστου 2001).

Κατά τη διάρκεια της θητείας του υποδέχθηκε στην Αθήνα τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπιλ Κλίντον (19 Νοεμβρίου 1999) και στην προσφώνησή του προς τον υψηλό επισκέπτη του δεν παρέλειψε να υψώσει υπερήφανο λόγο, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων τα εξής: «Η Ελλάς δεν ζητεί από κανένα να μεσολαβήσει υπέρ αυτής, επικαλείται απλώς το δίκαιον και την νομιμότητα, διότι πιστεύει ότι βασικό στοιχείο του πολιτισμού μας δεν είναι τόσον η στήριξη των πάσης φύσεως συμφερόντων μας, όσον η στήριξη της νομιμότητας. Ορθότερο θα ήταν, αν έλεγα, ότι πρωταρχικό συμφέρον όλων είναι η υπεράσπιση της νομιμότητος».

Ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος πέθανε στις 20 Νοεμβρίου 2016, στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντινάν» της Αθήνας, ύστερα από σύντομη νοσηλεία, λόγω επιπλοκών της πνευμονίας, από την οποία έπασχε. Από τον γάμο του με την Τζένη Στουνοπούλου (απεβίωσε το 1988) απέκτησε τρία παιδιά, τον Δημήτρη, φυσικό – ηλεκτρονικό, την Ειρήνη, δικηγόρο και τον Ηλία, δικηγόρο.

Πηγή:sansimera.gr

Σοφία Βέμπο - Βραδιά Πολυτεχνείο

Τη βραδιά του Πολυτεχνείου η Σοφία Βέμπο στο διαμέρισμα της στην οδό Στουρνάρη 23 παρακολουθούσε τα τανκς από το μπαλκόνι της να εισβάλλουν στο ίδρυμα. Κατέβηκε στην είσοδο της πολυκατοικίας της, άνοιξε την 


πόρτα και έβαλε μέσα όσους φοιτητές έβλεπε να περνάνε από μπροστά της. Τις αμέσως επόμενες ώρες , το σπίτι της μετατράπηκε σε πρόχειρο σταθμό πρώτων βοηθειών, ενώ αρνείται ότι συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο όταν η ασφάλεια χτυπά την πόρτα της. Με τον τρόπο αυτό εξιλεώθηκε για την αμήχανη για όλους πράξη της να συμμετέχει στις χουντικές φιέστες στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Μάλιστα, ήταν η πρώτη που εμφανίστηκε στο ίδιο Στάδιο στις εκδηλώσεις για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας , παραφράζοντας το τραγούδι της, Παιδιά, της Ελλάδος, παιδιά
Που τα τανκς γονατίσαν κείνη τη βραδιά...
(φωτογραφία: Βασίλης Καραγεώργος)

Στέλιος Κυριακίδης, ο δρομέας που Νίκησε το 1946 στον Μαραθώνιο

«Είσαι τρελός; Έτσι κοκαλιάρης όπως είσαι θα πεθάνεις!».«Ήρθα να τρέξω για 7 εκατομμύρια πεινασμένους Έλληνες». Στέλιος Κυριακίδης, 
ο Δρομέας που νίκησε το 1946 στον Μαραθώνιο της Βοστώνης και ζήτησε να βοηθήσουν την Ελλάδα.... Η νίκη του ήταν η αιτία που φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη ξανά μετά από την κατοχή και οι Έλληνες, παρά τον εμφύλιο πόλεμο, βγήκαν στους δρόμους να πανηγυρίσουν....Όταν έφτασε στην Βοστώνη, οι γιατροί αρνήθηκαν να τον αφήσουν να τρέξει. Ήταν τόσο αδύνατος από την πείνα της κατοχής, που δεν πίστευαν ότι θα αντέξει. 

Ο Κυριακίδης υπέγραψε υπεύθυνη δήλωση ότι φέρει ο ίδιος την ευθύνη αν του συμβεί κάτι. Στις 20 Απριλίου 1946, οι αθλητές πήραν τις θέσεις τους στο σημείο εκκίνησης. Ανάμεσα στους δρομείς ήταν και ο κορυφαίος Αμερικανός Τζόνι Κέλι. Ο Κυριακίδης έμεινε πίσω τα πρώτα χιλιόμετρα, για να εξοικονομήσει ενέργεια για το τέλος. Σιγά σιγά ξεκίνησε να ανεβάζει ταχύτητα και να προσπερνάει τους υπόλοιπους δρομείς....
«Πώς θα μπορούσα να νικήσω εγώ έναν τέτοιο αθλητή; Εγώ αγωνιζόμουν μόνο για τον εαυτό μου. Αυτός αγωνιζόταν για μια ολόκληρη πατρίδα.», αυτά ήταν τα λόγια του Τζον Κέλι όταν τον ρώτησαν γιατί έχασε από τον Έλληνα. Πράγματι ο Κυριακίδης με το τέλος του αγώνα δεν ξέχασε τις δοκιμασίες και τον εμφύλιο των Ελλήνων.Μια από τις πρώτες ερωτήσεις που δέχθηκε ο Κυριακίδης μετά τον θρίαμβο του ήταν: 
«Τι θα ήθελες να κάνουμε για σένα;». Ο Κυριακίδης, απαντώντας λακωνικά, είπε: «Για μένα τίποτα. Μόνο για την Ελλάδα», ενώ δεν παρέλειπε να λέει σε όσους πήγαιναν να τον συγχαρούν: «Σας παρακαλώ, μην ξεχάσετε τη χώρα μου». Αντί για προσωπικά δώρα από τους Αμερικανούς ζήτησε να βοηθήσουν τη χώρα. 
Μεγάλη οικονομική βοήθεια και είδη πρώτης ανάγκης συγκεντρώθηκαν από τους ομογενείς και έφτασαν στην Ελλάδα με την ονομασία το «πακέτο Κυριακίδη»...
Πηγή:Εξωτερική 

Η ιστορία του καλαμποκιού

Στις 5 Νοεμβρίου 1492 ο Χριστόφορος Κολόμβος γράφει στο ημερολόγιό του ότι οι άνδρες του είδαν ένα νέο φυτό στην Κούβα, που οι ντόπιοι ονομάζουν μαχίζ. Ήταν το γνωστό μας καλαμπόκι (Zea Mays, η επιστημονική του ονομασία), ένα από τα πιο διαδεδομένα φυτά της διατροφικής αλυσίδας στις μέρες μας.

Το καλαμπόκι (kalambok στα αλβανικά) είναι φυτό που κατάγεται από την Αμερικανική Ήπειρο και συγκεκριμένα από το Μεξικό. Αρχαιολογικές έρευνες ανακάλυψαν σπόρους άγριου καλαμποκιού ηλικίας 80.000 χρόνων σε ανασκαφές που έγιναν στην πόλη του Μεξικού και 5.600 ετών στην πολιτεία του Νέου Μεξικού στις ΗΠΑ. Έχει αποδειχθεί ότι το φυτό αυτό καλλιεργούνταν από τους Αζτέκους, τους Μάγιας και τους Ίνκας.

Μετά την ανακάλυψη της Αμερικής, η καλλιέργειά του διαδόθηκε στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Στην Ευρώπη, το έφεραν είτε οι Ισπανοί (Κολόμβος ή Κορτές) είτε οι Πορτογάλοι θαλασσοπόροι.

Στην αρχή ήταν ένα εξωτικό καλλωπιστικό φυτό, που προκαλούσε την περιέργεια των Ευρωπαίων. Γρήγορα, όμως, ανακαλύφθηκε η διατροφική του αξία και έως το 1575 η καλλιέργειά του είχε εξαπλωθεί στη Γαλλία, την Ιταλία και μέσω αυτής στον Οθωμανοκρατούμενο κόσμο. Οι Έλληνες το ονόμασαν «αραβόσιτο» (σιτάρι των Αράβων), επειδή πίστευαν ότι προέρχεται από τη Βόρειο Αφρική.

Οι πρώτες απεικονίσεις καλαμποκιού στην τέχνη ανιχνεύονται στην εσωτερική διακόσμηση της Βίλα Φαρνεζίνα στη Ρώμη από τον ζωγράφο Τζιοβάνι Μαρτίνι ντα Ούντινε (1515-1517) και από τον ίδιο στο παλάτι του Βατικανού (1517-1519).

Πηγή: Σαν Σήμερα